tag:blogger.com,1999:blog-2346421244087915719.post7963515465731962405..comments2023-05-31T18:25:49.010+03:00Comments on στίγμαΛόγου: Ποίηση και τρόμος - ένας δεσμός στο σκοτάδι (ένα κείμενο και μία σημείωση)stigmaLogouhttp://www.blogger.com/profile/05199767548004538325noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-2346421244087915719.post-37377213692397935772014-10-27T21:19:02.559+02:002014-10-27T21:19:02.559+02:00Δεν είχα συνειδητοποιήσει το γεγονός ότι ο τρόμος ...Δεν είχα συνειδητοποιήσει το γεγονός ότι ο τρόμος είναι μια αντίδραση ενστίκτου, και γι αυτό είναι δύσκολο να αποδοθεί στη λογοτεχνία γενικά. Αν το είχα κάνει, θα είχα δει ενδεχομένως τις δυσκολίες στην έκφρασή του, ο λόγος που δεν τον συναντάμε συχνά είναι ακριβώς αυτό, ότι είναι μια βίαιη συναισθηματική και συγκινησιακή εμπλοκή που λαμβάνει χώρα σε ακαριαίους χρόνους, χάνεται στο κενό και καταπίνεται από το μυαλό και το σώμα ως υπέρτατη άμυνα. Υποθέτω ότι η ζωγραφική και το θέατρο είναι ίσως οι μόνοι δίαυλοι επικοινωνίας του τρόμου, κι αυτό επειδή εξ ορισμού αποδίδουν μια πραγματικότητα σε πραγματικό χρόνο. <br />Ευχαριστώ και τις δυο σας για τις σκέψεις σας, νομίζω ότι έγιναν μερικά βήματα πιο πέρα σε ένα τελικά μάλλον χαώδες θέμα. Κρις Λιβανίουhttps://www.blogger.com/profile/12647900220737152648noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2346421244087915719.post-56853374205362961982014-10-27T17:28:31.859+02:002014-10-27T17:28:31.859+02:00Aς μην ξεχνάμε, Μαρία, το γοτθικό μυθιστόρημα και ...Aς μην ξεχνάμε, Μαρία, το γοτθικό μυθιστόρημα και τη σύγχρονη μαγική λογοτεχνία που έχει κι αυτή στοιχεία τρόμου. Η πεζογραφία φλερτάρει με τον τρόμο και προσπαθεί να τον διαχειριστεί, την ίδια στιγμή που η ποίηση φαίνεται να μην ξέρει τι να κάνει μαζί του και να του γυρίζει την πλάτη. Ενδιαφέρουσα η αρχική θέση της Κρις, μας έβαλε σε σκέψεις!Christina Linardakihttps://www.blogger.com/profile/06675842467033144636noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2346421244087915719.post-36380906986278394682014-10-27T11:51:40.383+02:002014-10-27T11:51:40.383+02:00Eξαιρετικό θέμα!! Το μόνο που θα ήθελα να προσθέσ...Eξαιρετικό θέμα!! Το μόνο που θα ήθελα να προσθέσω είναι η ομοιότητα της προσέγγισης του ίδιου θέματος στην ζωγραφική. Πόσους πίνακες έχετε δει, αλλά προπάντων θυμάστε, με θέμα τον τρόμο?? Πιθανότατα μόνο έναν την "κραυγή" του Munch. Και πάλι πιθανόν δεν την θυμάστε σαν έκφραση στιγμιαίου τρόμου αλλά σαν έκφραση διαρκούς αγωνίας. Ο ίδιος ο τρόμος είναι συναίσθημα που ο ανθρώπινος οργανισμός έχει την τάση να "σβήνει" από την μνήμη του για να μπορέσει να επουλώσει πιο γρήγορα τα οδυνηρά και μακρόχρονα τραύματα που δημιουργεί. Οπότε και η έκφραση του ανθρώπου όπως η ποίηση ή οι άλλες τέχνες αντιδρούν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. "Σβήνοντας" την καθαυτό εμπειρία και μπαίνοντας στην διαδικασία διαχείρισης και μεταμόρφωσης του αποτελέσματος. Αυτό είναι που βλέπουμε τελικά ως αποτέλεσμα....Επίσης δεν πιστεύω προσωπικά ότι ο τρόμος μπορεί να αποδοθεί πειστικά ξεκινώντας από το δεδομένο ότι είναι ενστικτική αντίδραση. Οι μετρ της λογοτεχνίας του τρόμου το ήξεραν καλά για αυτό τον λόγο άλλωστε δεν μας τρομάζει ποτέ αυτό που διαβάζουμε σαν λογοτεχνικό κείμενο αλλά η μεταφορά της ατμόσφραιρας στην πραγματικότητα μας.. Μαρία Γενιτσαρίουhttp://www.calligraphy-illumination.comnoreply@blogger.com